Walter Ulbricht

Walter Ulbricht
Walter Ulbricht in 1970
Sekretaris-generaal van die Sentrale Komitee van die Sosialistiese Eenheidsparty van Duitsland
Ampstermyn 25 Julie 1950 – 3 Mei 1971
Voorafgegaan deur	Amp gesamentlik gehou deur Wilhelm Pieck en Otto Grotewohl
Opgevolg deur	Erich Honecker
Voorsitter van die Staatsraad van die Duitse Demokratiese Republiek
Ampstermyn 12 September 1960 – 1 Augustus 1973
Voorafgegaan deur	Wilhelm Pieck (as Staatspresident)
Opgevolg deur	Willi Stoph
Persoonlike besonderhede
Gebore	30 Junie 1893 Leipzig, Koninkryk Sakse, Duitse Keiserryk (tans Duitsland)
Sterf	1 Augustus 1973 Groß Dölln naby Templin, Duitse Demokratiese Republiek (tans Duitsland)
Politieke party	SPD (1912-1917) USPD (1917-1920) KPD (1920-1946) SED (1946-1973)
Eggenoot/-note	Lotte Kühn
Kind(ers)	Beate (1944–1991, deur Walter Ulbricht in 1946 aangeneem)
Toekennings

Walter Ulbricht (* 30 Junie 1893 in Leipzig, † 1 Augustus 1973 naby Berlyn) was 'n Duitse kommunistiese politikus. Vanaf 1949 tot sy politieke ontmagtiging in 1971 was hy die beduidendste politikus in die Duitse Demokratiese Republiek (DDR) wat onder sy leiding tot 'n sosialistiese staat ontwikkel het.

Ulbricht is as seun van 'n kleremaker gebore. Sy ouers was in die sosiaaldemokratiese party en beweging aktief. Danksy hulle invloed het hy al vroeg begin om sosialistiese literatuur te lees. Ná voltooing van sy skoolloopbaan het hy 'n beroepsopleiding as timmerman ontvang en in 1911/12 die tradisionele trektog van jong ambagsmans begin waartydens hy onder meer besoeke aan Dresden, Neurenberg, Venesië, Amsterdam en Brussel gebring het.^[1]

In 1912 het Ulbricht by die Sosiaal-Demokratiese Party van Duitsland (SPD) aangesluit. Ses jaar later het hy 'n lid van die ver-linkse Spartakusbund geword en in 1919 by die Kommunistiese Party van Duitsland (KPD) aangesluit. Sedert 1927 was hy 'n lid van die Sentrale Komitee en vanaf 1929 van die Politburo van die KPD.

Ná die Nasionaal-Sosialistiese magsoorname het hy tussen 1933 en 1935 as balling in Praag, Brussel en Parys gebly en later na die Sowjetunie gevlug waar hy die Nasionale Komitee Freies Deutschland georganiseer het. Ná die einde van die Tweede Wêreldoorlog het Ulbricht in 1945 na Duitsland teruggekeer om 'n leidende rol by die stigting van die Sosialistiese Eenheidsparty van Duitsland (SED) te speel. Danksy die steun, wat hy uit Moskou ontvang het, het hy vinnig dié party se leidende politikus geword. Sedert 1950 het hy die amp van Sekretaris-Generaal en vanaf 1953 dié van Eerste Sekretaris van die Sentrale Komitee van die SED beklee. Daarnaas het hy reeds sedert 1949 as vise-premier van die Duitse Demokratiese Republiek gedien.

Vanaf 1960 het Ulbricht as Voorsitter van die Staatsraad ook formeel die amp van staatshoof van die DDR beklee. Sy teenstand teen Moskou se ontspanningsbeleid onder Bresjnef was een van die hoofredes vir sy ontmagting in 1971 toe hy deur Erich Honecker opgevolg is. Ulbricht het nogtans tot en met sy afsterwe in 1973 steeds as ere-voorsitter van die SED ('n amp wat eers vir hom geskep is) en as Voorsitter van die Staatsraad gefungeer.

Ná 'n beroerte op 19 Julie 1973 het Walter Ulbricht in 'n koma gegaan. Op 1 Augustus 1973 is hy in die DDR-regering se gastehuis aan die meer Döllnsee oorlede.^[2]

Ulbricht se naam word verbind met die Stalinistiese beleid in Oos-Duitsland in die vroeë 1950's, die nasionalisering van nywerhede en die kollektivering van die landbousektor, die bou van die Berlynse Muur in 1961, maar ook met 'n kulturele liberalisering in die 1960's en pogings om nouer ekonomiese bande met Wes-Duitsland aan te knoop.

1. ↑ Deutsches Historisches Museum: Walter Ulbricht 1893–1973. Besoek op 12 November 2019
2. ↑ mdr Mitteldeutscher Rundfunk - Zeitreise: Walter Ulbricht - Einsamer Tod während der Weltfestspiele. Besoek op 12 November 2019